Meer dan vaak verzandt een gesprek over mediation in een discussie over het ‘geitenwollensokkengehalte’.
Vaak hoor je dat een mediator wordt gezien als een zweverige gespreksleider die de betrokken partijen een halfbakken compromis aansmeert. Met geen verliezer, maar vooral ook geen winnaar! Vrienden blijven is het credo!
“Mediation is voor en door softies.
Voor angsthazen die niet durven te vechten voor het recht dat ze toekomt…”
Ik u toch een paar vragen meegeven:
- Wat kost volgens u een mediationproces in vergelijking met een rechtszaak?
- Als je de rechtszaak hebt gewonnen – of met een beetje pech – hebt verloren, is dan alles opgelost?
- Is het ook op lange termijn opgelost?
- Zou het kunnen dat je in een open gesprek meer inzicht krijgt in je eigen belangen en die van een ander?
- Bestaan er wellicht meer oplossingsrichtingen dan die vooraf verondersteld zijn?
- Is het vervelend om keiharde afspraken te maken die ook voor een ander een oplossing bieden?
- Zijn er dan misschien ook mediators die voor keiharde resultaten gaan?
U vindt het flauw, al deze vragen ?
Ik geloof dat mensen en bedrijven vaak kiezen voor een gerechtelijk proces omdat ze dan kunnen weglopen voor een kwetsbare situatie. Een echt gesprek van ‘man-tot-man’? Liever niet. Liever laten we een advocaat het werk doen en dan wachten we de uitspraak wel af.
Mediation vraagt je in de spiegel te kijken. Dat is keihard werken, maar wel met keiharde resultaten.
